Het is weer eens zo ver Boris al twee teken afgelopen twee weken verwijderd. Deze week loopt meneer weer redelijk mank, en heeft hij zijn voor ons rechter oog dicht zitten. Maar oh wee het speel kwartier in Leiden is, want dan vergeet hij dat hij mank of pijn heeft.
Dinsdag wilde hij in Nijmegen wel met me tot de brievenbus wandelen (250 m), als een hondje liep hij mee. Het was al laat, niet veel mensen op pad maar wel een oude dame die hem graag wilde vangen of iets ? Maar toen ik hem riep, liep hij meteen op een holletje langs me op voorruit. Ja, je had die dame moet zien kijken met haar fiets in de hand, had zij even het nakijken. Helemaal verbaast zo`n langharige kat luisterend en mee lopend als een hond. Mevrouw, gewoon goed afgericht.
Nee eerlijk zijn, Boris heeft een asiel verleden en wil mij, en ik hem niet kwijt, dus trouwer dan menig ander kat volgt hij mij.
Niet erg handig als je gaat trainen voor de vierdaagse want dat kan zijn linker voor ons rechter voorpoot echt niet meer aan. Een groot blokje Minoe zoeken was al veel te veel voor hem. Je hoorden hem blazen en naar adem snakken.
Zijn leeftijd is gissen, want toen ik hem uit de erfenis van Jantiene haalde was er spraken van dat hij acht jaar was. Dat is nu bijna vier jaar en veel dierenarts bezoeken waar hij als een zijde draadje aan elkaar hing geleden.
Het blijft een boef maar nog steeds bang dat ik hem aan de kant zet. Mijn lieve kattenschat dat nooit meer. Mijn wens is( maar ik twijfel een mannelijke of vrouwelijk kat) een metgezel voor de dagen dat hij in Nijmegen is. Hij houdt van gezelschap dat merk ik in Leiden. Bij mij in de Nijmeegse tijd is hij in mijn afwezigheid ook steeds op pad of ligt hij hele dagen voor de voordeur op met te wachten terwijl hij zijn eigen elektronische deur heeft aan de achterkant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten